Anders zijn
Voor mijn gevoel beseffen we al heel jong dat we anders zijn dan de ander.
We zien er anders uit dan een ander, doen anders dan een ander, vinden verschillende dingen leuk.
En ergens komt daar dan toch ook het gevoel tevoorschijn van: "Ik wil er graag bij horen" " Ik wil niet anders zijn.
Maar werkt dat ook zo?
Er bij willen horen?
Je gaat je dan vaak aanpassen.
Aanpassen waarvan jij denkt
dat je er dan bij hoort?
Want het gevoel anders te zijn
is eigenlijk helemaal niet fijn.
Ik stel vaak de vraag op Atlantis:
"Heb jij je anders gevoeld?"
Waarop ik 9 van de 10 x het antwoord JA op krijg.
Ik vindt dat fascinerend.
Anders voelen, erbij willen horen en toch jezelf willen zijn.
Eigenlijk heb ik me ook al mijn hele leven "anders" gevoeld.
En tegelijkertijd heb ik ook altijd anders willen zijn.
Niet hetzelfde als de ander.
Zo'n 10 jaar geleden had ik een leuk outfit gekocht voor kerst.
Mijn vriendin was mee.
En de andere dag sprak ik haar.
Ze vertelde dat ze ook die broek had gekocht.
"Dat vind je toch niet erg?"
Nou eigenlijk wel!
"Moet ik het dan terug brengen?"
JA!
Ik vond dat zo niet leuk!
Verzin lekker je eigen dingen!
Wat was ik boos. Ik kon het niet zien als een compliment, dat iemand iets leuk vond wat ik ook had en het ook wilde hebben.
Ik ben creatief in het verzinnen van nieuwe / andere dingen.
Doet de een het zo, dan zal ik het zeker anders doen.
Inmiddels wel meer geleerd om te gaan met mensen die mij "na-apen" want zo voelt het soms nog steeds!
Ja ik ben anders, net als jij
Ik ben uniek, net als jij
Zoals mij is er geen ander, net als jij
En toch op bepaalde momenten loop ik daar zomaar ineens weer tegen aan.
Onlangs was ik gevraagd om foto's te maken op een feestje.
De dresscode was gala. Nou als ik iets niet in mijn kast heb hangen is dat het wel. En als ik me ergens niet echt prettig in voel is dat het wel!
Maar ja.... hoe ga je dat nou oplossen?
Met een cursus avond ontstond hierover een gesprek.
Waarop iemand lachend zei: "Dan ga je toch in jacket!"
Daar kon ik helemaal de humor van inzien!
"Ja, dacht ik, dat ga ik doen!"
Maar 2 dagen later dacht ik: "Dit voelt ook niet oké"
Zo ben ik ook niet mijzelf!
Hmm. Ga ik in mijn eigen kleding, waar ik me prettig in voelt?
Wetende dat alle dames in jurken gaan komen!
Ja dat ga ik gewoon doen!
Nou zo gewoon was dat niet, wat een spanning kreeg ik ervan.
Ik ga niet, ik zeg af.
Maar ja... ook dat voelde niet oké
Ik ben gegaan, ik ben in mijn eigen (nette) kleding gegaan.
Phoe, daar liep ik dan, tussen allemaal dames in jurken.... op 1 na!
Ook zij zag er netjes en leuk uit.
Voelde zich eigenlijk ook ongemakkelijk en toch lekker zichzelf!
Ik heb heerlijk buiten foto's kunnen maken van de gasten.
Ik was erg blij met mijn lange broek, want het waaide behoorlijk!
Wat een overwinning kan je hebben!
En vooral wat kan je denken het zwaar voor je maken.
Waarschijnlijk zul je deze gedachtes wel kunnen raden...
Een overwinning dus!
En zo hadden we weer een andere cursus avond.
"Wat een leuke avond, heel anders dan de vorige keer"
"Ja, zei ik, ik doe ook graag elke keer weer iets anders!"
En op dat moment bedacht ik: Ja dit doe ik echt graag!
Lag ik hier nou niet een paar dagen hiervoor met mezelf enorm in de clinch???
Ik ben anders!
En daar ben ik eigenlijk toch wel harstikke trots op!
Lieve groetjes van Miranda
Voor mijn gevoel beseffen we al heel jong dat we anders zijn dan de ander.
We zien er anders uit dan een ander, doen anders dan een ander, vinden verschillende dingen leuk.
En ergens komt daar dan toch ook het gevoel tevoorschijn van: "Ik wil er graag bij horen" " Ik wil niet anders zijn.
Maar werkt dat ook zo?
Er bij willen horen?
Je gaat je dan vaak aanpassen.
Aanpassen waarvan jij denkt
dat je er dan bij hoort?
Want het gevoel anders te zijn
is eigenlijk helemaal niet fijn.
Ik stel vaak de vraag op Atlantis:
"Heb jij je anders gevoeld?"
Waarop ik 9 van de 10 x het antwoord JA op krijg.
Ik vindt dat fascinerend.
Anders voelen, erbij willen horen en toch jezelf willen zijn.
Eigenlijk heb ik me ook al mijn hele leven "anders" gevoeld.
En tegelijkertijd heb ik ook altijd anders willen zijn.
Niet hetzelfde als de ander.
Zo'n 10 jaar geleden had ik een leuk outfit gekocht voor kerst.
Mijn vriendin was mee.
En de andere dag sprak ik haar.
Ze vertelde dat ze ook die broek had gekocht.
"Dat vind je toch niet erg?"
Nou eigenlijk wel!
"Moet ik het dan terug brengen?"
JA!
Ik vond dat zo niet leuk!
Verzin lekker je eigen dingen!
Wat was ik boos. Ik kon het niet zien als een compliment, dat iemand iets leuk vond wat ik ook had en het ook wilde hebben.
Ik ben creatief in het verzinnen van nieuwe / andere dingen.
Doet de een het zo, dan zal ik het zeker anders doen.
Inmiddels wel meer geleerd om te gaan met mensen die mij "na-apen" want zo voelt het soms nog steeds!
Ja ik ben anders, net als jij
Ik ben uniek, net als jij
Zoals mij is er geen ander, net als jij
En toch op bepaalde momenten loop ik daar zomaar ineens weer tegen aan.
Onlangs was ik gevraagd om foto's te maken op een feestje.
De dresscode was gala. Nou als ik iets niet in mijn kast heb hangen is dat het wel. En als ik me ergens niet echt prettig in voel is dat het wel!
Maar ja.... hoe ga je dat nou oplossen?
Met een cursus avond ontstond hierover een gesprek.
Waarop iemand lachend zei: "Dan ga je toch in jacket!"
Daar kon ik helemaal de humor van inzien!
"Ja, dacht ik, dat ga ik doen!"
Maar 2 dagen later dacht ik: "Dit voelt ook niet oké"
Zo ben ik ook niet mijzelf!
Hmm. Ga ik in mijn eigen kleding, waar ik me prettig in voelt?
Wetende dat alle dames in jurken gaan komen!
Ja dat ga ik gewoon doen!
Nou zo gewoon was dat niet, wat een spanning kreeg ik ervan.
Ik ga niet, ik zeg af.
Maar ja... ook dat voelde niet oké
Ik ben gegaan, ik ben in mijn eigen (nette) kleding gegaan.
Phoe, daar liep ik dan, tussen allemaal dames in jurken.... op 1 na!
Ook zij zag er netjes en leuk uit.
Voelde zich eigenlijk ook ongemakkelijk en toch lekker zichzelf!
Ik heb heerlijk buiten foto's kunnen maken van de gasten.
Ik was erg blij met mijn lange broek, want het waaide behoorlijk!
Wat een overwinning kan je hebben!
En vooral wat kan je denken het zwaar voor je maken.
Waarschijnlijk zul je deze gedachtes wel kunnen raden...
Een overwinning dus!
En zo hadden we weer een andere cursus avond.
"Wat een leuke avond, heel anders dan de vorige keer"
"Ja, zei ik, ik doe ook graag elke keer weer iets anders!"
En op dat moment bedacht ik: Ja dit doe ik echt graag!
Lag ik hier nou niet een paar dagen hiervoor met mezelf enorm in de clinch???
Ik ben anders!
En daar ben ik eigenlijk toch wel harstikke trots op!
Lieve groetjes van Miranda